İnsanla bir temasın olmaması, bilişsel işlevdeki düşüşle ilişkilidir. Ancak COVID-19 salgını, izolasyonun potansiyel zararları hakkındaki endişeleri öne çıkarırken, araştırmacılar hala nedensel bir rolün yanı sıra olası mekanizmalara dair somut kanıtlar aramaktadırlar. Mesela İngiltere hükümeti resmi olarak ülke çapında bir tecrit ilan ettiğinde araştırmacı epidemiyolog Daisy Fancourt İngiltere’nin güneydoğusundaki Surrey’deki evindeydi. 23 Mart’ta televizyonda konuşan Birleşik Krallık Başbakanı Boris Johnson, COVID-19’un yayılmasını engellemek için kamusal alanları kapatmak, egzersiz ve temel görevler dışında evde kalmasını zorunlu kılmak da dâhil olmak üzere bir dizi önlem ortaya koymuştur.

Sosyal İzolasyonda Bilişsel İşlev Mekanizması Nasıl Etkilenir?Epidemiyolog olan Fancourt için duyuru, günlük yaşamında bir değişiklikten daha fazlasını ifade etmiştir. Zorla izolasyonun ve salgınla ilişkili diğer değişikliklerin İngiliz halkı üzerindeki etkilerini araştıracak olan, planlamada haftalar süren büyük bir çalışmanın başlangıç silahı olmuştur. Fancourt ve ekibi normal zamanlarda, izolasyon gibi sosyal faktörlerin zihinsel ve fiziksel sağlığı nasıl etkilediğini incelemişlerdir. Fancourt ve ekibi, Johnson’ın Mart ayı sonundaki açıklamasından önce İtalya’yı ve ardından Avrupa’daki diğer ülkelerin, kamusal alanları kapatan ve insanların hareketlerine kısıtlamalar getirmeye başladıkları zamanı takip etmeye başlamışlardır.

İngiltere’nin de aynı şeyi yapmasının çok uzun sürmeyeceğini anlamışlardır. Fancourt, hemen veri toplamaya başlamaları gerektiğini bildirmiştir. O ve meslektaşları, kilitlenmenin bazı etkilerini gerçek zamanlı olarak takip edecek bir çalışmanın temelini hızla atmışlardır. 24 Mart ile Haziran ortası arasında, çalışma haftalık çevrimiçi anketleri doldurmaları ve bazı durumlarda sağlık, akıl sağlığı ve başa çıkma stratejileri hakkında telefon görüşmelerinde sorulara cevap vermeleri için 70.000’den fazla katılımcıyı işe almışlardır. Bu projede Avustralya, Amerika Birleşik Devletleri ve başka ülkelerde yürütülmekte olan benzer çalışmalar, insanların çevrelerindeki kişilerle etkileşimlerindeki değişikliklerin biyolojilerini nasıl etkilediğine dair daha geniş bir literatürü tamamlamayı hedeflemişlerdir.

COVID-19 küresel yayılmaya başlamadan önce bile, araştırmacıların milyonlarca insanın, toplumdan ayrılmış, birkaç kişisel ilişki ve dış dünyayla çok az iletişimde olduğu yani sosyal olarak izole olunduğunu düşündüklerini bildirmektedirler. Avrupa Birliği istatistiklerine göre, ikamet edenlerin yüzde 7’sinden fazlası arkadaşları veya akrabaları ile yılda bir kereden az buluştuğunu göstermektedir. Bu arada Birleşik Krallıkta yapılan anketler, 60 yaşın üzerindeki yarım milyon insanın genellikle her günü yalnız geçirdiğini göstermektedir. Bu rakamlar halk sağlığı uzmanlarını ilgilendirmektedir, çünkü bilimsel araştırmalar sosyal izolasyonla birlikte genellikle buna eşlik eden yalnızlık gibi olumsuz duygular ve kötü sağlık arasında bir bağlantı ortaya çıkarmıştır.

Fancourt, izolasyon ve yalnızlığın farklı hastalık türleri ve erken ölümle nasıl bağlantılı olduğunu gösteren gerçekten büyüyen bir kanıt yığını gördüğünü bildirmektedir. Obezite ve kardiyovasküler problemler dahil olmak üzere kötü fiziksel sağlıkla ilgili sayısız bağlantının yanı sıra, insan beyni üzerindeki bir dizi olası etki artık belgelenmiştir: Sosyal izolasyon, artan bilişsel gerileme ve bunama riskinin yanı sıra depresyon ve kaygı gibi zihinsel sağlık sonuçlarıyla ilişkilidir. Araştırmacıların pandemik sırasında bu risklerden herhangi birine yönelik önlemlerin uygulanıp uygulanmadığını anlamaları yıllar alacak. İnsanların günümüzde tecrübe ettikleri türden bir izolasyon emsalsizdir, bu hastalık korkusu ve mali sıkıntı gibi diğer baskılarla birleşmiştir. Sosyal sinirbilimci ve bilişsel psikolog olan Stephanie Cacioppo, sosyal izolasyonun etkilerini ve onu hafifletmenin potansiyel yollarını araştırmanın şimdi her zamankinden daha önemli olduğunu bildirmektedir.